کشیدگی عضله (Muscle Strain) یکی از رایج‌ترین آسیب‌های اسکلتی-عضلانی است که ممکن است به دلایل مختلفی مانند فعالیت‌های ورزشی، بلند کردن اشیای سنگین یا انجام حرکات ناگهانی ایجاد شود. در این حالت، تارهای عضلانی تحت فشار یا کشیدگی شدید قرار می‌گیرند و دچار پارگی‌های کوچک یا بزرگ می‌شوند.
علائم این آسیب ممکن است از درد و سفتی عضله تا محدودیت حرکت و التهاب متغیر باشد. شناخت علائم و درمان به موقع آن‌ها می‌تواند از بروز مشکلات جدی‌تر جلوگیری کند و بهبودی سریع‌تری را به همراه داشته باشد. طیف وسیعی از روش‌ها برای درمان کشیدگی عضلانی به کار می‌روند که فیزیوتراپی یکی از مهم‌ترین آن‌هاست. در این مقاله با دلایل، علائم و بهترین روش‌های درمان کشیدگی عضله آشنا خواهید شد.
کشیدگی عضله چیست؟
به آسیب ناشی از کشیدگی یا اعمال فشار شدید به تارهای عضلانی، کشیدگی عضله گفته می‌شود. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که عضله بیش از حد توان طبیعی خود منبسط یا منقبض شود و باعث ایجاد پارگی‌های میکروسکوپی یا حتی بزرگ‌تر در بافت‌های عضلانی گردد. این نوع آسیب یکی از شایع‌ترین آسیب‌ها به ویژه در میان ورزشکاران است.
کشیدگی عضله می‌تواند در هر گروه عضلانی بدن اتفاق بیفتد، اما بیشتر در عضلاتی دیده می‌شود که در فعالیت‌های شدید جسمانی مانند ورزش، بلند کردن اجسام سنگین یا حرکات ناگهانی درگیر هستند.
بسیاری از افراد با استراحت و استفاده از روش‌های خانگی می‌توانند بهبود یابند. اما در صورتی که درد به مدت چند هفته ادامه داشته باشد یا علائم شدیدتری بروز کند، لازم است به پزشک مراجعه شود.
علائم کشیدگی عضله چیست؟
علائم کشیدگی عضلانی می‌تواند متنوع و در شدت‌های مختلف باشد و معمولاً در ناحیه آسیب دیده ظاهر می‌شوند. شناسایی دقیق این علائم می‌تواند به تشخیص سریع و درمان مؤثر کمک کند. مهم‌ترین علائم کشیدگی عضله عبارتند از:
- درد
- تورم
- سفتی و محدودیت حرکتی
- کبودی یا تغییر رنگ
- حساسیت به لمس
- ضعف در عضله
- اسپاسم عضلانی
انواع کشیدگی عضله
کشیدگی‌های عضلانی بر اساس شدت آسیب به سه درجه تقسیم‌بندی می‌شوند:
- کشیدگی درجه یک (خفیف): در این نوع کشیدگی، تعداد کمی از تارهای عضلانی آسیب می‌بینند و پارگی‌های کوچک ایجاد می‌شود. علائم این نوع کشیدگی معمولاً شامل احساس سفتی عضله، گرفتگی یا درد خفیف هنگام کشش یا انقباض عضله است. اما عضله هنوز می‌تواند به طور نسبی عملکرد خود را حفظ کند.
- کشیدگی درجه دو (متوسط): در این حالت، تعداد بیشتری از تارهای عضلانی آسیب دیده و پارگی‌های بزرگ‌تری به وجود می‌آید. این نوع کشیدگی باعث درد شدیدتر، تورم و کبودی در ناحیه آسیب دیده می‌شود. همچنین فرد دچار محدودیت حرکتی می‌شود و ممکن است عضله نتواند به درستی کار کند.
- کشیدگی درجه سه (شدید): این نوع کشیدگی به پارگی کامل عضله منجر می‌شود. علائم آن شامل درد بسیار شدید، تورم شدید، کبودی گسترده و عدم توانایی در استفاده از عضله است. این حالت معمولاً نیاز به مداخله پزشکی و گاهی اوقات جراحی دارد.
دلایل کشیدگی عضلانی چیست؟
کشیدگی عضلانی به دلایل مختلفی رخ می‌دهد که شامل موارد زیر است:
1-حرکت ناگهانی: انجام حرکات ناگهانی یا سریع مانند پرش، دویدن یا چرخش بدون آمادگی کافی می‌تواند به عضلات فشار وارد کند و باعث کشیدگی آن‌ها شود.
2-اعمال فشار شدید: بلند کردن وزنه‌های سنگین یا انجام فعالیت‌های فیزیکی با فشار بالا به ویژه زمانی که بدن به این نوع فعالیت‌ها عادت نداشته باشد می‌تواند منجر به کشیدگی عضله زیر بغل، کمر، همسترینگ، بازو یا سایر گرو‌ه‌های عضلانی شود.
3-خستگی عضلانی: انجام فعالیت‌های فیزیکی طولانی مدت بدون استراحت کافی می‌تواند منجر به خستگی عضلانی شود و احتمال کشیدگی را افزایش دهد.
4-گرم نکردن قبل از ورزش: شروع فعالیت‌های ورزشی بدون گرم کردن مناسب می‌تواند خطر کشیدگی عضله را افزایش دهد. گرم کردن مناسب به افزایش جریان خون و انعطاف‌پذیری عضلات کمک می‌کند.
5-ضعف عضلانی: عضلات ضعیف‌تر به طور طبیعی کمتر می‌توانند فشار را تحمل کنند و در برابر آسیب‌دیدگی مستعدتر هستند.
6-نداشتن انعطاف‌پذیری: عضلاتی که به اندازه کافی کشیده نمی‌شوند و انعطاف‌پذیری کمی دارند، بیشتر در معرض کشیدگی قرار دارند.
7-حالت‌های بدنی نادرست: نشستن یا ایستادن در وضعیت‌های نامناسب به مدت طولانی می‌تواند منجر به تنش و فشار در نواحی خاصی از عضلات شود و در نهایت به کشیدگی منجر شود.
با شناخت دلایل کشیدگی عضلانی می‌توان اقداماتی برای پیشگیری از آن انجام داد و خطر آسیب دیدگی را کاهش داد.
کشیدگی عضلانی چقدر رایج است؟
کشیدگی عضله یکی از رایج‌ترین آسیب‌های اسکلتی-عضلانی است و در افراد مختلفی رخ می‌دهد. طبق آمارها، کشیدگی‌های عضلانی جزء آسیب‌های شایع در کلینیک‌های فیزیوتراپی و مراکز اورژانس هستند.
تفاوت گرفتگی و کشیدگی عضلات چیست؟
کشیدگی عضلانی به آسیب یک یا چند عضله در نتیجه کشش شدید یا فشار ناگهانی اطلاق می‌شود و علائم آن شامل درد، تورم، سفتی و محدودیت حرکتی است.
از طرف دیگر، گرفتگی عضلانی به انقباض غیرقابل کنترل و دردناک یک یا چند عضله اشاره دارد که معمولاً به صورت ناگهانی و برای مدت کوتاهی رخ می‌دهد. علل این حالت شامل کمبود آب، کمبود الکترولیت‌ها یا خستگی عضلانی است و درمان آن شامل کشش ملایم، ماساژ و هیدراسیون می‌باشد.
به طور کلی، کشیدگی به آسیب ناشی از فشار اشاره دارد، در حالی که گرفتگی به انقباضات غیرارادی و دردناک مرتبط است.
کشیدگی عضلانی در چه ورزش‌هایی بیشتر اتفاق می‌افتد؟
کشیدگی عضله بیشتر در ورزش‌هایی اتفاق می‌افتد که نیاز به حرکات سریع یا تغییر جهت ناگهانی دارند. ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال، دو و میدانی، تنیس، وزنه برداری و ورزش‌های رزمی که نیاز به تغییر جهت‌های ناگهانی، حرکات سریع و استفاده مکرر از عضلات دارند باعث می‌شوند عضلات به ویژه در ناحیه پا و بازو مستعد کشیدگی شوند.
چه عضلاتی بیشتر مستعد کشیدگی عضلانی هستند؟
برخی از عضلات بدن به دلیل استفاده مکرر و نوع حرکات، بیشتر مستعد کشیدگی عضلانی هستند. این عضلات شامل موارد زیر هستند:
- عضلات همسترینگ: این عضلات در پشت ران قرار دارند و هنگام حرکات سریع و دویدن به ویژه در ورزش‌هایی مانند فوتبال و دو بیشتر مستعد کشیدگی هستند.
- عضلات چهارسر ران: این عضلات در قسمت جلوی ران قرار دارند و در نتیجه فعالیت‌هایی مانند دویدن و پرش می‌توانند دچار کشیدگی شوند.
- عضلات کمر: کشیدگی در ناحیه کمر معمولاً به دلیل حرکات نادرست مانند بلند کردن اجسام سنگین یا نشستن طولانی مدت در وضعیت نامناسب رخ می‌دهد.
- عضلات شانه: عضلات شانه به دلیل بالا و پایین کردن دست، پرش و حرکات سریع در ورزش‌های گروهی مانند بسکتبال و والیبال مستعد کشیدگی هستند.
- عضلات ساق پا: عضلات ساق پا به ویژه در فعالیت‌هایی مانند دویدن و پرش به دلیل فشار زیاد مستعد کشیدگی هستند.
- عضلات گلوتئال (عضلات نشیمنگاهی): این عضلات در پشت بدن قرار دارند و به دلیل حرکات ناگهانی و فشار زیاد ممکن است کشیدگی پیدا کنند.
به طور کلی، هر عضله‌ای که در فعالیت‌های ورزشی یا حرکات روزمره به شدت تحت فشار قرار گیرد، می‌تواند در معرض کشیدگی عضلانی باشد. برای پیشگیری از این آسیب‌ها، گرم کردن مناسب و انجام حرکات کششی قبل از فعالیت‌های شدید بسیار مهم است.
چه کسانی بیشتر دچار کشیدگی عضله می‌شوند؟
کشش‌های عضلانی می‌توانند افراد مختلفی را تحت تأثیر قرار دهند، اما برخی گروه‌ها بیشتر در معرض خطر هستند:
1-ورزشکاران
افرادی که به طور منظم در فعالیت‌های ورزشی یا تمرینات بدنی شرکت می‌کنند، به ویژه در ورزش‌هایی که نیاز به حرکات ناگهانی، دویدن یا پرش دارند، بیشتر در معرض کشیدگی عضلانی هستند. ورزشکاران حرفه‌ای و کسانی که به صورت مداوم تمرینات شدید انجام می‌دهند، به دلیل اعمال فشار زیاد روی عضلات، بیشتر دچار این آسیب می‌شوند.
2-افراد دارای مشاغل سخت
کسانی که فعالیت‌های جسمانی شدیدی مانند بلند کردن اجسام سنگین یا کارهای فیزیکی انجام می‌دهند، ممکن است به دلیل فشار بیش از حد یا انجام حرکات نادرست دچار کشیدگی عضلانی شوند.
3-افرادی که ورزش نمی‌کنند
کسانی که از نظر بدنی غیرفعال هستند و عضلات ضعیفی دارند، ممکن است هنگام انجام فعالیت‌های ناگهانی یا غیرمنتظره مانند بلند کردن اجسام سنگین یا حرکات سریع به سادگی دچار کشیدگی عضله شوند.
4-افراد مسن
با افزایش سن، انعطاف‌پذیری و قدرت عضلات کاهش می‌یابد. کاهش این عوامل می‌تواند باعث شود افراد مسن بیشتر در معرض آسیب‌های عضلانی از جمله کشیدگی قرار بگیرند.
به طور کلی، هر شخصی که عضلات خود را بیش از حد تحت فشار قرار دهد یا از آن‌ها به درستی استفاده نکند، ممکن است دچار کشیدگی عضلانی شود.
تشخیص کشیدگی عضله
مراحل اصلی تشخیص گرفتگی عضله به شرح زیر است:
- بررسی علائم: پزشک ابتدا از بیمار در مورد تاریخچه علائم، زمان شروع درد یا گرفتگی، شدت درد و فعالیت‌هایی که منجر به گرفتگی شده‌اند، سؤال می‌کند. همچنین پزشک ممکن است بپرسد که آیا سابقه‌ای از آسیب‌های قبلی، بیماری‌های مزمن یا مشکلات عضلانی در خانواده وجود دارد یا خیر.
- معاینه فیزیکی: سپس پزشک ناحیه آسیب دیده را معاینه می‌کند تا بررسی کند که آیا در آن ناحیه تورم، سفتی یا حساسیت وجود دارد. همچنین ممکن است حرکاتی برای بررسی دامنه حرکتی انجام شود. در صورت وجود گرفتگی، پزشک ممکن است با لمس ناحیه، سفتی عضلانی را تشخیص دهد.
- تست‌های تصویربرداری: در برخی موارد، پزشک ممکن است برای تشخیص دقیق‌تر از روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا MRI استفاده کند. پزشک از سونوگرافی برای بررسی وجود پارگی‌ها یا تجمع مایعات در اطراف عضله آسیب دیده استفاده می‌کند. سونوگرافی می‌تواند به شناسایی آسیب‌های سطحی کمک کند و اطلاعات مهمی در مورد وضعیت عضله ارائه می‌دهد.
- MRI امکان بررسی دقیق‌تر آسیب‌ها را فراهم می‌کند. این تست به پزشک کمک می‌کند تا وجود لخته‌های خون، پارگی یا خونریزی داخلی را بررسی کند. همچنین، MRI می‌تواند نشان دهد که آیا آسیب به سایر بافت‌ها مانند تاندون‌ها یا رباط‌ها وارد شده است یا خیر.
این تست‌ها به پزشک کمک می‌کنند تا شدت آسیب را بهتر درک کند و برنامه درمانی مناسب‌تری را برای بیمار تدوین کند.
درمان خانگی کشیدگی عضله
برای درمان کشیدگی عضله در خانه، روش‌های ساده‌ای وجود دارد که به کاهش درد و تسریع روند بهبود کمک می‌کند. رایج‌ترین روش‌های درمان خانگی کشیدگی عضله شامل موارد زیر است:
1-استراحت
به مدت چند روز به عضله آسیب دیده استراحت دهید، به خصوص اگر حرکت موجب افزایش درد می‌شود. استراحت به عضله آسیب دیده این امکان را می‌دهد که از فشار و فعالیت‌های فیزیکی آزاد شود. این امر به کاهش التهاب و درد کمک می‌کند و باعث می‌شود عضله بتواند به طور طبیعی ترمیم شود.
البته توجه داشته باشید که استراحت بیش از حد می‌تواند منجر به ضعف عضلانی شود و روند بهبودی را طولانی کند. بعد از دو روز به آرامی شروع به استفاده از عضلات آسیب دیده کنید، اما از اعمال فشار شدید خودداری کنید.
2-استفاده از سرما
بلافاصله پس از آسیب، یک کمپرس سرد بر روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید تا از ورم جلوگیری شود. سرما باعث آرامش عضلات و کاهش اسپاسم‌های عضلانی می‌شود. توصیه می‌شود که هر بار یخ را به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بر روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید و این کار را چند بار در روز تکرار کنید. این روش به ویژه در ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول پس از شروع گرفتگی بسیار مؤثر است و می‌تواند به تسریع فرآیند بهبودی کمک کند.
3-بستن موضع
برای کاهش ورم، ناحیه آسیب دیده را با یک باند الاستیک بپیچید تا ورم کاهش یابد. این کار به کاهش تورم و جلوگیری از حرکات ناخواسته‌ای که ممکن است منجر به تشدید درد شود، کمک می‌کند. مراقب باشید که باند را خیلی محکم نبندید، زیرا این کار می‌تواند جریان خون را کاهش دهد. بستن موضع همچنین می‌تواند احساس آرامش و پشتیبانی بیشتری به فرد بدهد و به تسکین درد و کاهش اسپاسم عضلانی کمک کند.
سایر روش‌های مراقبت خانگی عبارتند از:
- از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن برای کاهش درد و ورم استفاده کنید. استامینوفن نیز می‌تواند به تسکین درد کمک کند.
- همچنین استفاده از پماد کشیدگی عضله می‌تواند به کاهش درد و التهاب در ناحیه آسیب دیده کمک کند.
- پس از سه روز، چند بار در روز از کمپرس گرم بر روی عضله آسیب دیده استفاده کنید. این کار به افزایش گردش خون و تسریع روند بهبودی کمک می‌کند.
- از استراحت طولانی مدت خودداری کنید. این کار می‌تواند به سفتی و ضعف منجر شود.
- به محض امکان و با مشورت پزشک حرکات کششی ملایم را آغاز کنید و به تدریج سطح فعالیت خود را افزایش دهید.
- قبل از ورزش، به طور مناسب بدن خود را گرم کنید تا گردش خون به عضلات افزایش یابد و خطر آسیب دیدگی کاهش یابد.
- اگر کشیدگی عضله شما شدید باشد، ممکن است نیاز به مراقبت پزشکی و درمان‌های تخصصی مانند فیزیوتراپی داشته باشید.
- پماد کشیدگی عضله
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
مراجعه به پزشک برای درمان کشیدگی عضلانی بستگی به شدت و نوع آسیب دارد. برای کشیدگی‌های خفیف تا متوسط، درمان‌های خانگی معمولاً کافی هستند. اما در صورت بروز علائم زیر لازم است به پزشک متخصص مراجعه کنید:
- اگر درد پس از یک هفته کاهش نیابد.
- در صورتی که ناحیه آسیب دیده دچار بی‌حسی شود.
- در صورت مشاهده خونریزی در ناحیه آسیب دیده
- اگر نتوانید راه بروید یا بازوها یا پاهای خود را حرکت دهید.
درمان کشیدگی عضله
درمان کشیدگی عضله ممکن است شامل تجویز داروهای ضدالتهابی و مسکن‌ها برای کاهش درد و ورم باشد. همچنین پزشک ممکن است فیزیوتراپی را برای تقویت عضله و بازگرداندن حرکت تجویز کند. در موارد بسیار شدید، ممکن است نیاز به جراحی برای ترمیم عضله باشد.
فیزیوتراپی برای درمان کشیدگی عضله
نقش فیزیوتراپی در درمان کشیدگی عضله و همچنین پیشگیری از آن بسیار حیاتی است. فیزیوتراپیست‌ها با تجویز مراحل زیر به درمان کشیدگی عضلانی کمک می‌کنند:
- درمان سفتی و خستگی عضلانی: فیزیوتراپیست‌ها از تکنیک‌های تخصصی مانند منوال تراپی، ماساژ درمانی و گرما درمانی برای شل کردن عضلات و بهبود جریان خون استفاده می‌کنند. این روش‌ها به تسکین سریع درد و رفع خستگی عضلانی کمک کرده و با کاهش تنش عضلانی، بازسازی بافت‌ها را تسریع می‌کنند.
- تقویت عضلات: برای جلوگیری از بازگشت آسیب و بهبود قدرت عضلات، فیزیوتراپیست‌ها تمرینات تقویتی خاصی را طراحی می‌کنند. این تمرینات به بازسازی قدرت عضلانی و جلوگیری از آسیب‌های احتمالی کمک می‌کنند.
- افزایش دامنه حرکتی مفاصل: کشیدگی عضلات می‌تواند منجر به کاهش دامنه حرکتی مفاصل شود. فیزیوتراپیست‌ها از تمرینات کششی فعال و غیرفعال برای بازگرداندن دامنه حرکتی و افزایش انعطاف‌پذیری عضلات و مفاصل استفاده می‌کنند.
- پیشگیری از آسیب مجدد: یکی از بخش‌های مهم درمان، آموزش تکنیک‌های صحیح حرکت و ورزش است. فیزیوتراپیست‌ها به بیماران یاد می‌دهند چگونه بدون فشار آوردن به عضلات آسیب دیده فعالیت‌های روزمره یا ورزشی خود را انجام دهند تا از آسیب‌های مجدد جلوگیری شود. این آموزش‌ها شامل بلند کردن اجسام به طور صحیح و استفاده درست از بدن حین تمرینات ورزشی است.
در کل، فیزیوتراپی نقش مهمی در بهبود و پیشگیری از کشیدگی عضلانی ایفا می‌کند و به افراد کمک می‌کند تا به فعالیت‌های روزمره خود بازگردند و خطر آسیب‌دیدگی را کاهش دهند.
تکنیک‌های فیزیوتراپی برای درمان کشیدگی عضله
روش‌های مورد استفاده برای درمان کشیدگی عضله به شدت علائم بستگی دارد و به منظور تسریع فرآیند ترمیم و بهبود عملکرد عضلات طراحی شده‌اند. در ادامه به مهم‌ترین روش‌های فیزیوتراپی که برای درمان کشیدگی عضله مورد استفاده قرار می‌گیرند، اشاره می‌شود:
1-منوال تراپی (Manual therapy): منوال تراپی با استفاده از تکنیک‌هایی مانند ماساژ عمقی و کشش ملایم به افزایش جریان خون، کاهش تنش عضلانی و بهبود انعطاف‌پذیری کمک می‌کند. این روش به تسریع فرایند بازسازی بافت‌های عضلانی پس از کشیدگی عضله منجر می‌شوند.
2-ترموتراپی (Thermotherapy): در تکنیک ترموتراپی از گرما برای افزایش جریان خون در ناحیه آسیب دیده استفاده می‌شود. گرما همچنین باعث شل شدن عضلات، کاهش اسپاسم و تسکین درد می‌شود و به تسریع روند بازسازی بافت‌ها و کاهش سفتی عضلانی پس از کشیدگی کمک می‌کند.
3-TENS (تحریک الکتریکی عصب از راه پوست): این روش با مسدود کردن سیگنال‌های درد، احساس درد را کاهش می‌دهد و همچنین به کاهش التهاب در ناحیه آسیب دیده کمک می‌کند. TENS با افزایش جریان خون، تغذیه و اکسیژن‌رسانی به عضلات را بهبود می‌بخشد و به آرامش عضلات آسیب دیده کمک می‌کند.
4-اولتراسوند تراپی (Ultrasound): اولتراسوند تراپی با تولید امواج صوتی با فرکانس بالا به افزایش جریان خون و کاهش التهاب در ناحیه آسیب دیده کمک می‌کند. این امواج باعث تسکین درد و شکستن بافت‌های اسکار می‌شوند و در نتیجه به تسریع روند بهبودی و بهبود انعطاف‌پذیری عضلات کمک می‌کنند.
5-شاک ویو تراپی (Shockwave Therapy): شاک ویو تراپی با ارسال امواج صوتی با انرژی زیاد به ناحیه آسیب دیده، جریان خون را افزایش و التهاب را کاهش می‌دهد. این روش به تسکین درد، تحریک ترمیم بافت‌ها و کاهش اسپاسم عضلانی کمک می‌کند.
6-لیزر تراپی (Laser): استفاده از لیزر به کاهش التهاب و درد و تسریع بهبود بافت‌های آسیب‌دیده کمک می‌کند و زمان بهبودی را کاهش می‌دهد.
با ترکیب این روش‌ها، فیزیوتراپیست می‌تواند برنامه درمانی متناسب با نیازهای فردی بیمار را طراحی کند و به تسریع روند بهبودی و بهبود عملکرد عضلات کمک کند.
مرکز فیزیوتراپی برای درمان کشیدگی عضله
کلینیک فیزیوتراپی نوید با بهره‌گیری از تیم متخصص و مجرب به عنوان یک مرکز معتبر برای درمان کشیدگی عضله و سایر مشکلات اسکلتی-عضلانی شناخته می‌شود. فیزیوتراپیست‌های کلینیک نوید به شما کمک می‌کنند تا با استفاده از تکنیک‌های مؤثر در کمترین زمان ممکن به سلامت و بهبودی دست پیدا کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر و رزرو نوبت همین امروز با شماره‌های کلینیک تماس حاصل فرمایید.
روش‌های پیشگیری از کشیدگی عضله
رعایت چند نکته ساده می‌تواند به کاهش احتمال بروز کشیدگی عضله کمک کند:
- تحرک منظم: سعی کنید در یک موقعیت ثابت برای مدت طولانی ننشینید. با داشتن استراحت‌های مکرر و تغییر وضعیت بدنی از بروز سفتی و خستگی عضلات جلوگیری کنید. استفاده از صندلی‌هایی که از کمر پشتیبانی می‌کنند یا قرار دادن بالشتک برای حمایت نیز می‌تواند مفید باشد.
- حفظ وضعیت صحیح بدنی: در هنگام نشستن، ایستادن و خوابیدن وضعیت صحیح بدنی را حفظ کنید. حفظ وضعیت صحیح بدنی با کاهش فشار و تنش اضافی بر روی عضلات و مفاصل از آسیب‌های احتمالی جلوگیری می‌کند.
- بلند کردن اجسام به شیوه صحیح: هنگام بلند کردن اشیاء، با دقت عمل کنید. کمر را صاف نگه دارید، زانوها را خم کنید و همیشه با پاهای خود وزن را بلند کنید. اشیاء را نزدیک به بدن نگه دارید و از چرخاندن همزمان کمر و بلند کردن اجسام خودداری کنید.
- کنترل وزن: اگر اضافه وزن دارید، تلاش کنید وزن خود را کاهش دهید. وزن اضافی می‌تواند فشار بیشتری بر روی عضلات و مفاصل وارد کند و احتمال آسیب را افزایش دهد.
- پوشیدن کفش مناسب: کفش‌هایی که به خوبی فیت می‌شوند و از پاها حمایت می‌کنند به پیشگیری از آسیب‌های عضلانی کمک می‌کنند.
- ورزش منظم: ورزش منظم می‌تواند عضلات را سالم و قوی نگه دارد. البته بسیار مهم است که همیشه قبل از ورزش، بدن خود را گرم کنید و پس از تمرین نیز زمان مناسبی را برای سرد کردن اختصاص دهید تا از سفتی عضلات جلوگیری شود.
- آشنایی با محدودیت‌های بدن: درک محدودیت‌های بدن بسیار مهم است. اگر حین انجام فعالیتی احساس درد یا ناراحتی کردید، فوراً فعالیت را متوقف شوید. با رعایت این نکات، می‌توانید خطر بروز کشیدگی عضله را به حداقل برسانید و از سلامت عضلات خود محافظت کنید.
