ضعف عضلانی یکی از مشکلات شایعی است که می‌تواند تأثیرات زیادی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که عضلات توانایی طبیعی خود را برای انجام حرکات و کارهای روزمره از دست می‌دهند. این عارضه می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله کم تحرکی، تغذیه نامناسب، افزایش سن، بیماری‌های زمینه‌ای و آسیب‌های عضلانی رخ دهد. در این مقاله به بررسی علل، علائم و روش‌های درمان ضعف عضلات می‌پردازیم تا با آگاهی از این موارد، بتوانیم گامی در جهت بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا برداریم.

ضعف عضلانی چیست؟

ضعف عضلانی به وضعیتی گفته می‌شود که در آن عضلات توانایی انجام حرکات و فعالیت‌های معمول را از دست می‌دهند. این ضعف ممکن است به صورت کاهش قدرت عضلانی، سستی یا دشواری در حرکت دادن اندام‌ها ظاهر شود. 

ضعف عضلات می‌تواند به طور موقت یا دائمی، موضعی یا عمومی باشد و انجام فعالیت‌های روزمره را با مشکل مواجه کند. در برخی موارد، این مشکل به تدریج پیشرفت کرده و تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی فرد می‌گذارد.

علائم ضعف عضلانی

علائم ضعف عضلانی ممکن است بسته به علت آن متفاوت باشد، اما معمولاً شامل موارد زیر است:

• کاهش قدرت عضلات: احساس ضعف یا عدم توانایی در انجام حرکات معمولی مانند بلند شدن از صندلی، بالا رفتن از پله‌ها یا بلند کردن اشیاء سنگین. 
• خستگی سریع: احساس خستگی زودهنگام حین انجام فعالیت‌های روزمره. 
• سختی در حرکت دادن اعضای بدن: احساس کندی یا سختی در حرکت دادن دست‌ها، پاها یا سایر بخش‌های بدن. 
• احساس درد یا ناراحتی عضلات: در برخی موارد، ضعف عضلانی با درد یا سوزش در عضلات همراه است. 
• عدم تعادل: ضعف در عضلات می‌تواند باعث کاهش تعادل و افزایش خطر سقوط شود. 
• تورم یا گرفتگی عضلات: عضلات ضعیف ممکن است دچار گرفتگی‌های مکرر شوند. 
• کاهش حجم عضلات: در صورت ضعف شدید و طولانی مدت، ممکن است کاهش حجم عضلات مشاهده شود. 

دلایل ضعف عضلانی چیست؟

ضعف عضلانی می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد که هر کدام به نوعی بر عملکرد عضلات تأثیر می‌گذارند. در اینجا به مهم‌ترین و رایج‌ترین دلایل ضعف عضلات اشاره می‌کنیم: 

1- عدم استفاده از عضلات (کم تحرکی)

یکی از شایع‌ترین دلایل ضعف عضلانی، کمبود فعالیت بدنی است که در نتیجه آن، عضلات قدرت و استقامت خود را از دست می‌دهند. در صورت عدم استفاده مناسب از عضلات، فیبرهای عضلانی به تدریج با چربی جایگزین می‌شوند و حجم عضلات کاهش می‌یابد. این تغییرات باعث می‌شود که عضلات به طور مؤثر نتوانند کارهای روزمره را انجام دهند و فرد در فعالیت‌هایی که قبلاً به راحتی انجام می‌داد، دچار خستگی زودرس شود.

2- افزایش سن

با گذشت زمان و افزایش سن، عضلات به طور طبیعی ضعیف‌تر و کوچک‌تر می‌شوند. این کاهش قدرت و حجم عضلات در افراد مسن معمولاً به کاهش توانایی در انجام فعالیت‌های روزمره منجر می‌شود و فرد احساس ضعف بیشتری هنگام انجام امور مختلف خواهد داشت.

با این حال، ورزش برای حفظ قدرت عضلانی و جلوگیری از تحلیل بیشتر عضلات مفید است و حتی افراد مسن می‌توانند با داشتن برنامه ورزشی مناسب، قدرت عضلات خود را افزایش دهند. 

3- عفونت‌ها

عفونت‌ها و بیماری‌های عفونی یکی از علل رایج ضعف عضلانی هستند. این ضعف معمولاً به دلیل التهاب عضلانی به وجود می‌آید و در بسیاری از موارد با بهبود بیماری، ضعف عضلانی نیز برطرف می‌شود. به عنوان مثال عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی، آنفلوآنزا و COVID-19 می‌توانند به طور مستقیم یا غیرمستقیم باعث ضعف عضلانی شوند.

4- بارداری

در دوران بارداری، تغییرات هورمونی و افزایش سطح استروئیدها در بدن می‌تواند باعث ایجاد احساس خستگی و ضعف عضلانی شود. علاوه بر این، کمبود آهن (آنمی) که در دوران بارداری شایع است، می‌تواند باعث ضعف عضلانی و خستگی عمومی شود.  همچنین تغییرات وضعیت بدن به دلیل افزایش وزن در دوران بارداری ممکن است باعث ضعف عضلات کف لگن، کمر یا سایر بخش‌های بدن شود.

5- بیماری‌های مزمن

بسیاری از بیماری‌های مزمن می‌توانند باعث ضعف عضلات شوند. برخی از این بیماری‌ها با کاهش خون‌رسانی و تأمین مواد مغذی به عضلات، ضعف عضلانی را تشدید می‌کنند. برخی از این بیماری‌ها عبارتند از:

• بیماری‌های قلبی: این بیماری‌ها باعث می‌شوند که قلب نتواند خون کافی را در زمان نیاز به عضلات ارسال کند و این کمبود خون‌رسانی باعث خستگی و ضعف عضلات می‌شود. 
• دیابت: در این بیماری، افزایش قند خون باعث کاهش عملکرد عضلات و بروز ضعف می‌شود. علاوه بر این، پیشرفت دیابت می‌تواند منجر به آسیب اعصاب بدن شود که در نتیجه آن، عضلات عملکرد خود را از دست می‌دهند.
• بیماری‌های ریوی مزمن مانند COPD: این بیماری‌ها باعث کاهش توانایی بدن در دریافت اکسیژن می‌شوند. عضلات برای انجام فعالیت‌های فیزیکی به اکسیژن نیاز دارند، بنابراین کاهش میزان اکسیژن می‌تواند باعث ضعف عضلانی شود. 
• بیماری‌های کلیوی مزمن: این بیماری‌ها با ایجاد اختلال در تعادل مواد معدنی و ویتامین‌ها در بدن و همچنین تجمع سموم در خون باعث ضعف عضلانی می‌شوند. 

6- کم خونی (آنمی)

کم خونی که به کاهش تعداد گلبول‌های قرمز خون گفته می‌شود، می‌تواند باعث ضعف عضلانی شود. این وضعیت به این دلیل ایجاد می‌شود که خون قادر به حمل و رساندن اکسیژن کافی به عضلات نیست، در حالی که اکسیژن برای تولید انرژی در سلول‌های عضلانی ضروری است. بنابراین در افراد مبتلا به کم خونی، عضلات به اندازه کافی انرژی دریافت نکرده و دچار ضعف می‌شوند.

7- بیماری‌های عصبی 

بیماری‌های عصبی با آسیب به سیستم عصبی مرکزی یا محیطی می‌توانند موجب اختلال در سیگنال‌دهی و کنترل عضلات و در نهایت ضعف عضلانی شوند. برخی از بیماری‌های عصبی که می‌توانند منجر به ضعف عضلانی شوند، عبارتند از:

• مولتیپل اسکلروزیس (MS): در این بیماری سیستم ایمنی بدن به میلین (پوشش محافظ اعصاب) حمله می‌کند و باعث التهاب و تخریب آن می‌شود. این تخریب باعث کند شدن یا توقف انتقال سیگنال‌های عصبی از مغز به سایر قسمت‌های بدن می‌شود. ضعف عضلانی یکی از علائم رایج این بیماری است که معمولاً به صورت تدریجی پیشرفت می‌کند و می‌تواند به ناتوانی‌های حرکتی جدی منجر شود.
• فتق دیسک: هنگامی که یک دیسک بین مهره‌ای دچار فتق می‌شود، بخشی از آن از محل خود بیرون زده و به اعصاب مجاور فشار وارد می‌کند. این فشار می‌تواند موجب درد، بی‌حسی یا ضعف در نواحی خاصی از بدن شود. به عنوان مثال فتق دیسک گردن می‌تواند موجب ضعف عضلات دست‌ها یا شانه‌ها گردد. درحالیکه فتق دیسک کمر می‌تواند موجب ضعف عضلات پاها و ضعف عضلات کمر شود.
• اسپوندیلوز گردنی: اسپوندیلوز گردنی به تغییرات دژنراتیو و تحلیل رفتن دیسک‌ها و مفاصل بین مهره‌ای در ناحیه گردن گفته می‌شود. وقتی دیسک‌های بین مهره‌ای نازک می‌شوند، مهره‌ها می‌توانند به یکدیگر فشار بیاورند و به اعصاب اطراف فشار وارد کنند. این فشار می‌تواند منجر به درد و ضعف عضلانی در گردن، شانه‌ها و حتی بازوها و دست‌ها شود. 
• آسیب‌های نخاعی: آسیب به نخاع می‌تواند به دلیل تصادف، سقوط یا سایر حوادث ایجاد شود و بر توانایی انتقال سیگنال‌های عصبی از مغز به بخش‌های مختلف بدن تأثیر بگذارد. بسته به محل و شدت آسیب، این شرایط می‌توانند منجر به ضعف عضلانی، فلج و از دست دادن حس در نواحی مختلف بدن شوند.

8- مصرف برخی داروها

مصرف برخی داروها می‌تواند باعث ضعف عضلانی شود. استاتین‌ها (برای کنترل کلسترول)، آنتی‌بیوتیک‌ها (مانند سیپروفلوکساسین و پنی‌سیلین)، مسکن‌های ضد التهاب (مانند ناپروکسن و دیکلوفناک) و استروئیدهای خوراکی یا تزریقی از جمله داروهایی هستند که می‌توانند باعث ضعف عضلات شوند. 

علائم مصرف این داروها ممکن است ابتدا با ایجاد خستگی یا کاهش توان عضلات شروع شود و در صورت ادامه مصرف به آسیب دائمی عضلات منجر شود.

کم کاری تیروئید زمانی رخ می‌دهد که غده تیروئید قادر به تولید مقدار کافی هورمون‌های تیروئید نباشد. این هورمون‌ها نقش مهمی در تنظیم متابولیسم و عملکرد بسیاری از سیستم‌های بدن  از جمله سیستم عضلانی دارند. بنابراین کمبود هورمون تیروئید می‌تواند باعث اختلال در عملکرد عضلات و در نهایت ضعف عضلانی شود. در واقع در کم کاری تیروئید، کاهش سرعت متابولیسم موجب می‌شود که انرژی کافی برای عملکرد طبیعی عضلات تأمین نشود که این خود می‌تواند منجر به خستگی و ضعف عضلات شود.

10-سایر دلایل ضعف عضلات

• بیماری آدیسون
• دیستروفی عضلانی
• اختلالات الکترولیتی و کم آبی بدن
• آرتریت روماتوئید 
• اختلالات خواب
• فیبرومیالژیا
• سندرم خستگی مزمن
• استرس
• …

در نهایت، ضعف عضلانی می‌تواند ناشی از مجموعه‌ای از عوامل مختلف باشد که از مشکلات ساده و موقتی تا بیماری‌های جدی و مزمن متغیر است. تشخیص دقیق علت ضعف عضلانی بسیار حائز اهمیت است تا درمان مناسب برای هر مورد ارائه شود و فرد بتواند از این مشکل رهایی یابد.

انواع ضعف عضلانی

ضعف عضلانی می‌تواند به سه نوع مختلف تقسیم شود که هرکدام ویژگی‌ها و علل خاص خود را دارند. شناسایی نوع ضعف عضلانی به پزشکان کمک می‌کند تا علت آن را بهتر تشخیص داده و درمان مناسبی را پیشنهاد کنند. سه نوع اصلی ضعف عضلانی عبارتند از:

1- ضعف عضلانی اولیه

این نوع ضعف عضلات به معنای ناتوانی در انجام حرکات عادی است. عضله در این حالت قادر به انجام وظایف خود نیست و قدرت آن کاهش یافته است. به طوری که هر چقدر هم فرد تلاش کند، عضله نمی‌تواند نیروی لازم را تولید کند. این ضعف می‌تواند ناشی از شرایطی مانند سکته مغزی، بیماری‌های عصبی یا دیستروفی عضلانی باشد. در این بیماری‌ها، عضلات توانایی حمل بار معمول خود را از دست می‌دهند و عملکرد طبیعی آن‌ها مختل می‌شود. 

2- خستگی مزمن (آستنیا)

در این نوع ضعف عضلانی، عضله واقعاً ضعیف نیست، بلکه فرد در هنگام استفاده از آن احساس خستگی و فرسودگی می‌کند. به عبارتی عضله هنوز قادر به انجام وظایف خود می‌باشد، اما برای انجام هر حرکت به تلاش بیشتری نیاز دارد. این نوع ضعف معمولاً به دلیل مشکلاتی مانند سندروم خستگی مزمن، اختلالات خواب، افسردگی یا بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی، ریوی و کلیوی بروز می‌کند. 

در این حالت، عضله به دلیل کاهش سرعت تأمین انرژی به طور موقت دچار خستگی می‌شود و برای ادامه فعالیت به انرژی بیشتری نیاز دارد. 

3- خستگی عضلانی زودرس

در این نوع ضعف عضلانی، عضله در ابتدا به طور طبیعی عمل می‌کند، اما به سرعت خسته می‌شود و به زمان بیشتری برای بازیابی نیاز دارد. این نوع ضعف به ویژه در برخی بیماری‌های خاص مانند «میاستنی گراویس» و «دیستروفی میوتونیک» مشاهده می‌شود. در این شرایط، عضله توانایی انجام وظایف ابتدایی را دارد، اما به دلیل کاهش سریع توانایی آن، پس از مدت کوتاهی احساس خستگی کرده و به زمان بیشتری برای بازتوانی نیاز پیدا می‌کند. 

شناخت دقیق نوع ضعف عضلانی می‌تواند به پزشکان کمک کند تا علت اصلی ضعف را شناسایی کرده و درمان‌های مؤثری را برای رفع آن در نظر بگیرند. این کار باعث می‌شود که درمان به شکلی هدفمند و متناسب با وضعیت فرد پیش برود.

تشخیص علت ضعف عضلات

تشخیص علت ضعف عضلانی شامل جمع‌آوری اطلاعات جامع از بیمار و انجام آزمایشات مختلف است. در ابتدا، پزشک با دقت تاریخچه پزشکی بیمار را بررسی می‌کند و سوالاتی در خصوص داروهایی که بیمار مصرف می‌کند، علائم غیرمعمولی که ممکن است تجربه کرده باشد و تغییرات در وضعیت سلامتی او می‌پرسد. 

این اطلاعات ابتدایی به پزشک کمک می‌کند تا تشخیص اولیه‌ای در مورد علل احتمالی ضعف عضلانی داشته باشد. قدم بعدی در تشخیص دلیل ضعف عضلات، معاینه بالینی است که شامل ارزیابی فیزیکی عضلات برای تعیین میزان قدرت و حساسیت آن‌ها است. 

برای تشخیص دقیق‌تر، پزشک ممکن است مجموعه‌ای از آزمایشات مختلف را درخواست کند که هر یک نقش خاصی در شناسایی علت ضعف عضلانی دارند. این آزمایش‌ها شامل موارد زیر هستند: 

• • آزمایش خون: این آزمایش برای بررسی سطح آنزیم‌ها، الکترولیت‌ها، هورمون‌ها و نشانگرهای التهابی صورت می‌گیرد.
  • تصویربرداری MRI: این آزمایش برای ارزیابی دقیق وضعیت مغز، نخاع و اعصاب طراحی شده است و می‌تواند آسیب‌های عصبی، تومورها یا اختلالات ساختاری را شناسایی کند.

• سی تی اسکن: سی تی اسکن (CT Scan) نیز می‌تواند در تشخیص علت ضعف عضلانی تجویز شود، به ویژه در مواردی که نیاز به تصویربرداری دقیق‌تر از ساختارهای داخلی بدن باشد.

• الکترومیوگرافی (EMG): این آزمایش به بررسی فعالیت الکتریکی عضلات می‌پردازد و کمک می‌کند تا اختلالات عصبی-عضلانی مانند آسیب به اعصاب یا مشکلات در انتقال سیگنال‌های عصبی به عضلات شناسایی شوند. 
• آزمایش هدایت عصبی: در این آزمایش، سرعت و شدت انتقال سیگنال‌ها از اعصاب به عضلات بررسی می‌شود. این آزمایش می‌تواند به شناسایی اختلالات عصبی مانند نوروپاتی‌ها یا مشکلات در مسیرهای عصبی کمک کند. 

این نتایج در کنار هم به پزشک این امکان را می‌دهند که به طور دقیق علت ضعف عضلات را شناسایی کند و با استفاده از نتایج به دست آمده، بهترین روش درمانی را برای بیمار انتخاب کند.

درمان ضعف عضلات

انتخاب بهترین روش درمان ضعف عضلانی بستگی به علت اصلی آن، شدت علائم و وضعیت کلی سلامتی فرد دارد. پس از شناسایی علت ضعف عضلانی توسط پزشک، درمان مناسب برای هر فرد پیشنهاد می‌شود. در ادامه به گزینه‌های درمانی مختلفی که می‌توانند برای درمان ضعف عضلات مؤثر باشند، می‌پردازیم:

1- فیزیوتراپی 

فیزیوتراپی یک گزینه درمانی اساسی برای افرادی است که دچار ضعف عضلانی شده‌اند و نقش حیاتی در درمان این مشکل ایفا می‌کند. این روش با تقویت عضلات ضعیف، اصلاح عدم تعادل‌های عضلانی و بهبود تحرک فرد به او کمک می‌کند تا فعالیت‌های روزمره‌ای که به دلیل ضعف عضلانی به سختی انجام می‌شود (مانند بلند شدن از صندلی، پیاده روی و بالا و پایین رفتن از پله‌ها) را به راحتی انجام دهد.

فیزیوتراپی به ویژه برای افرادی که به بیماری‌های خودایمنی، عصبی-عضلانی یا عصبی مبتلا هستند، بسیار مفید است و همچنین افرادی که به دلیل سبک زندگی بی تحرک از ضعف عضلات رنج می‌برند، می‌توانند از این درمان بهره‌مند شوند. فیزیوتراپیست‌ها با ارائه تمرینات خاص به افراد کمک می‌کنند تا عضلات خود را تقویت کرده و از آسیب‌های بیشتر جلوگیری کنند. 

2- کاردرمانی یا آکوپیشنال تراپی

کار درمانی شباهت زیادی به فیزیوتراپی دارد، با این تفاوت که تمرکز آن بیشتر بر تقویت عضلات دست‌ها، مچ‌ها و قسمت بالایی بدن است. هدف اصلی کار درمانی بهبود هماهنگی، حرکات دقیق و ظریف، چابکی و توانایی انجام فعالیت‌های روزمره است. 

این روش به فرد کمک می‌کند تا قدرت از دست رفته عضلات دست‌ها و بازوهای خود را دوباره به دست آورد و بتواند با محدودیت‌های کمتری به انجام کارهای روزانه بپردازد.

3- مصرف دارو

مصرف دارو می‌تواند به درمان علت اصلی ضعف عضلانی کمک کند. داروهای مسکن و ضدالتهاب می‌توانند با کاهش تحریک اعصاب که موجب ضعف عضلانی می‌شود به تسکین درد و التهاب کمک کنند. برای اختلالات تیروئیدی که ممکن است باعث ضعف عضلات شوند، داروهای تیروئیدی تجویز می‌شود. استروئیدها و داروهای بیولوژیک نیز به طور معمول برای کاهش التهاب در بیماری‌های خودایمنی که باعث ضعف عضلانی می‌شوند به کار می‌روند.

در صورتی که علت ضعف عضلات عفونت باشد، داروهای آنتی‌بیوتیک، ضدویروسی یا ضدقارچی تجویز می‌شوند تا به بهبود وضعیت و مقابله با عفونت کمک کنند. این داروها با هدف بهبود سلامت و تسریع فرآیند درمان ضعف عضلانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

4- جراحی

در برخی شرایط، جراحی ممکن است تنها راه حل برای درمان ضعف عضلانی باشد. جراحی می‌تواند برای درمان مشکلاتی مانند فتق دیسک یا کم کاری تیروئید و در شرایطی که درمان‌های دارویی یا فیزیوتراپی کافی نبوده‌اند، انجام شود. 

به عنوان مثال، جراحی برای اصلاح مشکلات ستون فقرات مانند فتق دیسک ممکن است باعث کاهش فشار بر روی اعصاب شده و به بازگشت قدرت عضلانی کمک کند. همچنین، اگر کم کاری تیروئید به درمان‌های کم تهاجمی پاسخ ندهد، ممکن است جراحی برای برداشتن قسمتی یا تمام غده تیروئید انجام شود تا وضعیت بیمار بهبود یابد.

5- اصلاح سبک زندگی

اصلاح سبک زندگی نیز می‌تواند تأثیر چشمگیری در درمان ضعف عضلانی داشته باشد. تغییراتی مانند افزایش فعالیت بدنی، رعایت رژیم غذایی متعادل و غنی از پروتئین و خواب کافی می‌توانند به تقویت عضلات و بهبود عملکرد آن‌ها کمک کنند.

ورزش‌های مناسب به ویژه تمرینات قدرتی و کششی می‌توانند عضلات را تقویت کرده و دامنه حرکتی مفاصل را افزایش دهند. همچنین، کاهش استرس و مدیریت به موقع بیماری‌های مزمن مانند دیابت و بیماری‌های قلبی نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. 

این درمان‌ها به طور جامع به مدیریت علائم و تقویت عملکرد عضلات کمک می‌کنند. انتخاب درمان مناسب بستگی به علت ضعف عضلانی، نوع بیماری و پاسخ فرد به درمان‌های مختلف دارد.

بهترین روش درمان ضعف عضلات

فیزیوتراپی یکی از بهترین و مؤثرترین روش‌های درمان ضعف عضلانی است که به تقویت عضلات، بهبود عملکرد و تسکین علائم مرتبط با ضعف عضلانی کمک می‌کند. این روش درمانی به دلیل غیرتهاجمی بودن و توانایی تطبیق با نیازهای خاص هر بیمار برای انواع مختلف ضعف عضلانی مناسب است. 

مزایای فیزیوتراپی برای درمان ضعف عضلانی عبارت است از:

• تقویت عضلات: فیزیوتراپی شامل برنامه‌های تمرینی شخصی‌سازی شده است که به تدریج عضلات ضعیف را تقویت می‌کند. این تمرینات به گونه‌ای طراحی می‌شوند که فشار مناسب را بر عضلات وارد کرده و به بهبود قدرت و استقامت عضلات کمک کنند. 
• افزایش انعطاف‌پذیری و بهبود حرکت: علاوه بر تقویت عضلات، فیزیوتراپی به افزایش انعطاف‌پذیری و دامنه حرکتی نیز کمک می‌کند. این امر موجب کاهش سفتی و خشکی عضلات می‌شود که در نتیجه به بهبود عملکرد حرکتی بیمار کمک می‌کند. 
• کاهش درد و التهاب: فیزیوتراپی با استفاده از روش‌هایی مانند منوال تراپی و الکتروتراپی به کاهش درد و التهاب عضلات کمک کرده و روند بهبودی را تسریع می‌بخشد.
• توانبخشی و بهبودی پس از آسیب یا جراحی: برای افرادی که به دلیل آسیب‌ها یا جراحی‌ها دچار ضعف عضلانی شده‌اند، فیزیوتراپی به عنوان یک روش توانبخشی عالی شناخته می‌شود. این درمان به بازیابی قدرت عضلات و کاهش زمان نقاهت کمک می‌کند. 
• آموزش حرکت و پیشگیری از آسیب‌های بیشتر: فیزیوتراپیست‌ها به بیماران تکنیک‌های صحیح حرکت را آموزش می‌دهند تا از فشار اضافی بر عضلات ضعیف جلوگیری کرده و از آسیب‌های آینده پیشگیری کنند. 

در نهایت، فیزیوتراپی با توجه به اهداف درمانی مشخص و برنامه‌های تمرینی اختصاصی می‌تواند به طور مؤثری ضعف عضلات را درمان کرده و به بازگشت بیمار به فعالیت‌های روزمره و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

کلینیک فیزیوتراپی نوید با بهره‌گیری از مؤثرترین روش‌ها و تیم مجرب فیزیوتراپیست‌های خود به عنوان یکی از مراکز تخصصی در درمان ضعف عضلانی شناخته می‌شود. فیزیوتراپیست‌های کلینیک نوید پس از ارزیابی دقیق وضعیت بیمار و تشخیص علت ضعف عضلانی، بهترین روش درمانی را با توجه به نیازهای فرد به کار می‌گیرند تا بیمار در هر مرحله از فرآیند درمان، احساس پیشرفت و بهبودی را تجربه کند. برای کسب اطلاعات بیشتر و رزرو نوبت با شماره‌های کلینیک تماس حاصل فرمایید.